آموزش زبان انگلیسی از پایه رایگان (صفر تا صد )

جمله واره های موصولی در زبان انگلیسی (relative clauses) : توضیح + مثال

Relative Clauses

مدیر سایتآگوست 26, 2021

0 994

جمله واره های موصولی جمله های وابسته دارای فاعل و فعل مخصوص به خود هستند که به تنهایی مفهوم کاملی را منتقل نمی کنند. در عوض با قرار گرفتن در جمله اطلاعاتی را به اسم یا ضمیر اضافه می کنند و به توصیف آن می پردازند. ویژگی توصیف گری آن ها باعث شده که به آن ها لقب adjective clauses را بدهند. از سوی دیگر چون این جمله واره ها اکثرا با ضمایر نسبی (relative pronouns) شامل that, where, when, who, whom, whose, which و why آغاز می شوند، به آن های جمله واره های موصولی (relative clauses) نیز می گویند.

بهتر است که در مقاله مربوط به جمله واره های اسمی نگاهی بر مقدمه جمله های وابسته و مستقل در انگلیسی داشته باشید و انواع جمله واره های اسمی را مرور کنید.
به مثال های زیر توجه کنید:

I lost the book that you lent me last week.
The girl who cheated in the exam has been expelled.
My friend, who is the best student in the class, got into Oxford University.

جمله واره های موصولی باید مستقیما اسمی را که به توصیف آن می پردازند دنبال کنند. نقطه آغازگر آن ها یک ضمیر نسبی است؛ البته اگر بنابردلایلی حذف نشده باشد. گاهی جمله واره وصفی دارای یک فاعل مستقل است (جمله اول)، گاهی نیز ضمیر نسبی نقش فاعل جمله واره را ایفا می کند (جمله دوم و سوم).

جمله واره های موصولی ضروری و غیر ضروری

گاهی اطلاعات جمله واره های وصفی ضروری هستند. یعنی معنی جمله به عنوان یک واحد مستقل بدون آن کامل نیست و یا حداقل بدون آن معنی جمله کاملا زیر و رو می شود.
به جمله زیر دقت کنید:

I don’t like teachers who assign too much homework.

من از معلم هایی که مشق زیادی می دهند خوشم نمی آید.
این جمله بدون جمله واره وصفی تبدیل به این جمله می شود: I don’t like teachers
اگرچه آنچه که از جمله باقی مانده هنوز به تنهایی نیز معنای کاملی را انتقال می دهد ولی به شدت با مفهوم اولیه مورد نظر گوینده متفاوت است. بنابراین وجود جمله واره وصفی در این جمله ضروری است تا انتقال پیام به شکل کامل صورت بگیرد.
یکی از راه های تشخیص جمله واره های وصفی ضروری آن است که نمی توان آن ها را بین دو کاما قرار داد. شما نیز حواستان باشد که هنگام نوشتن، قبل و بعد از جمله واره وصفی ضروری کاما نگذارید.
در عوض مفهوم منتقل شده در جمله واره های وصفی غیر ضروری اگرچه اطلاعات بیشتری را به اسمی در جمله اضافه می کنند ولی وجودشان برای انتقال مفهوم ضروریت ندارد. جمله واره های وصفی غیر ضروری را در جمله بین دو کاما قرار می دهند.

Professor Richard, who is very popular with students, is going to retire this year.

پروفسور ریچارد، که بین دانش آموزان مشهور است، امسال بازنشسته می شود.
در این جمله پیام اصلی همان بازنشسته شدن پروفسور ریچارد است. حتی بدون وجود جمله واره وصفی خدشه ای در انتقال این پیام ایجاد نمی شود. بنابراین این جمله واره وصفی غیر ضروری است و فقط برای افزودن جزئیات بیشتر به اطلاعات درون جمله نوشته شده است.

تفاوت بین which، that و who چیست؟

از ضمیر نسبی who یا whom برای توصیف انسان، از which برای توصیف حیوانات و موارد بی جان و از that برای توصیف هر دو استفاده می کنیم.

The professor who teaches English is really sick.

استادی که انگلیسی درس می دهد خیلی بیمار است.

The book which is on the table is mine.

کتابی که روی میز است مال من است.

I know people that can help you.

آدم هایی را می شناسم که می توانند به تو کمک کنند.

The cat that I see in the street every day is very cute.

گربه ای که هر روز در خیابان می بینم خیلی بامزه است.
ضمیر نسبی whom انتخاب رسمی تری به جای who محسوب می شود.

I don’t know the person to whom you were talking.

کارکرد why, when, whose در جمله واره های وصفی

به همین ترتیب از why برای دلیل آوردن، از where برای توصیف مکان ها، از when برای توصیف اصطلاحات زمانی و از whose برای شرح مالکیت استفاده می شود.

That’s the reason why I didn’t want to see you.

دلیل اینکه نمی خواستم تو را ببینم همین بود.

The country where I live is really beautiful.

کشور محل زندگی ام واقعا زیباست.

I’ll never ever forget the day when we met for the first time.

هرگز روزی را که برای اولین بار با هم ملاقات کردیم فراموش نمی کنم.

The student whose essay you are reading is a very good writer.

دانش آموزی که داری مقاله اش را می خوانی خیلی نویسنده خوبی است.

چه زمانی می توان ضمیر نسبی را از جمله واره وصفی حذف کرد؟

زمانی که ضمیر نسبی فاعل جمله واره وصفی نباشد می توان آن را از جمله حذف کرد.

I don’t like the girl that we met at the festival.

از دختری که در فستیوال ملاقات کردیم خوشم نمی آید.
می توان این جمله را به شکل پایین نیز بازنویسی کرد:

I don’t like the girl we met at the festival.

در عوض هیچ جوره نمی توان ضمیر نسبی را در جملات مشابه جمله زیر که در آن ها ضمیر نسبی در نقش فاعل جمله واره وصفی ظاهر شده، حذف کرد.

I thanked the woman who helped me.

از زنی که بهم کمک کرد تشکر کردم.

جمله واره های وصفی دارای حروف اضافه

به جمله های زیر دقت کنید:

She is the woman about whom I told you.
She is the woman who I told you about.
She is the woman that I told you about
She is the woman I told you about.

در زبان محاوره ای انگلیسی رایج است که حرف اضافه جمله واره های وصفی را آخر جمله قرار داد (جمله های دوم، سوم و چهارم) ولی زمانی که مشغول نوشتن مطلبی برای یک موقعیت آکادمیک یا مشابه آن هستید بهتر است که حرف اضافه را قبل ضمیر نسبی قرار دهید (جمله اول).
برای درک بهتر به جمله های زیر نیز دقت کنید:

The song to which I listened was really good.
The song which I listened to was really good.
The song that I listened to was really good.
The song I listened to was really good.

نکته یک؛ زمان توصیف یک اصطلاح یا کلمه ای که به یک مکان اشاره دارد اگر از خود ضمیر نسبی where استفاده کنیم احتیاجی به استفاده از حرف اضافه نیست ولی اگر از which یا that استفاده کنیم استفاده از حرف اضافه ضرورت می یابد.

The house where I live is very old.
The house in which I live is very old.
The house which I live in is very old.
The house that I live in is very old.
The house I live in is very old.

نکته دوم؛ زمان توصیف یک اصطلاح یا اسمی که به یک زمان اشاره دارد تنها در صورتی از حرف اضافه استفاده می کنیم که ضمیر نسبی مورد استفاده which باشد در غیر این صورت برای when، that و زمانی که ضمیر نسبی را حذف می کنیم، احتیاجی به حرف اضافه نیست.