تفاوت house و home در انگلیسی

به احتمال زیاد می دانید که وقتی به کلمه “خانه” در انگلیسی می رسیم دو کلمه متفاوت برای آن وجود دارد. یکی house و دیگری home. تا به حال به این فکر کرده اید که چه تفاوتی بین آن ها وجود دارد؟ آیا می توان یکی را به جای دیگر استفاده کرد؟
باید گفت که از نظر معنایی تفاوت های اساسی میان مفهوم house و home وجود دارد که در اغلب موارد استفاده یکی را به جای دیگری غیرممکن می سازد.
کلمه house به ساختار فیزیکی یک خانه اشاره دارد. یعنی ساختمانی که دارای اتاق ها و فضاهای مشخصی است و محلی برای زندگی محسوب می شود.
ولی معنای home بسیار فراتر از آن است. کلمه home در انگلیسی به احساس تعلق به یک مکان اشاره می کند. بنابراین به جنبه احساسی یک خانه می پردازد. به این معنی که زمانی یک ساختمان فیزیکی برای شخصی تبدیل به home می شود که برای او مامنگاهی باشد که همیشه به آنجا برمی گردد، جایی که به احتمال زیاد خانواده او در آن زندگی می کند، جایی که برای او مکان راحتی محسوب می شود. ممکن است تا به حال اصطلاح feel at home را شنیده باشید. این اصطلاح به همین جنبه از کلمه home اشاره می کند.

به جمله زیر دقت کنید:

I’m going to make this place my home.

می خواهم این مکان را به خانه خود تبدیل کنم.
در اینجا گوینده درباره همان جنبه احساسی تعلق داشتن به یک محیطی فیزیکی اشاره می کند. به همین دلیل کلمه home انتخاب درستی برای آن محسوب می شود. شخص قصد دارد که مکان مورد نظر را تبدیل به جایی کند که به او احساس امنیت می دهد.
حالا به جمله زیر دقت کنید:

I’m selling the house.

دارم خانه را می فروشم.
در اینجا فارغ از اینکه ارتباط احساسی گوینده با این مکان چه بوده، او قصد دارد که محیط فیزیکی این خانه به عنوان یک ساختمان را بفروشد؛ بنابراین تنها گزینه موجود برای این جمله همان کلمه house است.
برای مثال های بیشتر به جمله ها زیر توجه کنید و سعی کنید بفهمید که چرا در هر کدام از کلمه house یا  home استفاده شده است.

“It costs a lot to buy a house in this part of London.”

“They have a happy home.”

“I’m worried about leaving him alone in the house all day.”

“Would you like to come round to my house after school?”

“New York will always be home to us.”

“The children come from a loving home.”